Sakarlık Başa Bela

Brooke yoğun bir gün geçrimişti.Başı çatlıyabilirdi kendini kötü hissediyordu.Amy ona mesaj çekip kütüphane araştırması için yardım istemseydi şuan yatakhanede yatağına gömülmüş bir şeyler tıkınıp sohbet ediyor olurdu.Yorucu bir gün geçirmiş olsada kütüphane onun ilgisini çekerdi cidden bu okulun kütüphanesindeki her kitabın içinde yararlı bilgilerin yanında çok saçma bilgilerde bulunurdu.Brooke bunu daha önceki tecrübelerine dayanarak söyleyebilirdi.Merdivenlerin başında onu bekleyen Amy'yi gördü.Kız tüm dişlerini ortaya çıkaracak biçimde gülümsedi.Brooke ona bakarak güldü "Şirinlik gösterii haa!!!Neyse bebek hadi şu işi bitirelim cidden yorgunum" dedi.Amy basamaklardan aşağı inip onun yanında durup konuşmaya başladı.

Sıkılmış olduğunu belli eden bir tınıda nefesini verdi Amy. Kesinlikle sıkıcı bir gündü. Hatta araştırması gereken şeyler olduğu için kütüphaneye gitmesi gerekmeseydi kesinlikle kafayı yerdi. Neyse ki Brooke vardı. Hızla telefonuna sarıldı ve bir mesaj yolladı Brooke'a. Cevabın gelmesi kısa sürmüştü. Elbette Brooke, Amy'le kütüphaneye gelmeyi kabul etmişti. Ne de olsa orası yararlı bilgilerden çok saçma olanlarıyla doluydu. Amy bu hoşuna gitmiş cevaptan sonra kütüphaneye giden merdivenlere yöneldi. Brooke ile orada buluşacaklardı. Birkaç dakika sonra Brooke'un yüzünü merdivenlerin aşağısında gördü. Tüm dişlerini çıkararak gülümsedi Brooke'a. Brooke bunun üzerine hemen söze başladı.
"Şirinlik gösterii haa!!!Neyse bebek hadi şu işi bitirelim cidden yorgunum"
''Tamam, hadi. Saçma bilgiler bizi bekler Brooke.'' İki kız kıkırdıyarak merdivenden çıkan -ya da inen- herkesin -ki daha çok erkeklerin- dikkatlerini çektiler.
Daha sonra bir tanesi Amy'nin çok fazla dikkatini çekti.

Amy Brooke'un yanına geldi ve gülümseyerek diye cevap verdi ''Tamam, hadi. Saçma bilgiler bizi bekler Brooke.'' İki kız kıkırdıyarak merdivenden çıkarken gülüşme sesleri yüzünden herkez onlara bakıyordu.Sonra Amy bakışlarını bir yere sabitledi Brooke oraya bakma fırsatı bulamadan Amy Brooke'un kolunu dürtüklemeye başladı.Brooke Amy'nin el darbeleri yüzünden elindeki kitap yığınını yere düşürdü.Amy hala olanları farkına varmadan Brooke'u dürtüklüyor ve çocuğa bakıyordu.Brooke kitaplarını almaya çalışırken olan oldu bir an dengesini kaybedip bir kaç basamağı poposunun üstünde yol aldı durduğunda poposunun üstüne yapışmıştı herşey çok kısa sürede olmuştu ama sonucunda olan tek şey:gülme krizi idi.Brooke yere yapışır yapışmaz Amy'ye döndü şok içinde olan yüz ifadesi değişerek gülmeye başladı.Brooke'ta o kadr şidddetli gülüyordu ki midesi ağrımaya başlamıştı iki eliyle yüzünü kapatmış gülmeye devam ediyordu.Düştüğünden beri hiç kıpırdamamıştı .Kafasını karşıdan gelen öksürük sesi nedeniyle kaldırınca düşmesine neden olan çocuğu gördü ona kitaplarını uzatıyordu.Brooke kahkaha atarak "Teşekkürler" dedi ve kitaplarına uzanarak onları aldı.Çocukta kıs bir kahkaha atarak "Önemli değil." diye cevap verdi.Amy Brooke'un yanına geldi ve birlikte gülmeye başladılar.Karşılarındaki çocuk "Bence artık gümeyi kesmelisiniz suratınız cidden morardı." diyerek güldü.Brooke çocuğa bakarak "Beni suçlama herşey senin yüzünden oldu yanımdaki şapşal aval aval seni izlerken beni iktirmeseydi..." cümlesini bitiremeden Amy onun ağzını kapamıştı ve hiçbirşey söylemesede tüm yüzü kıpkırmızı olmuştu.Çocuk gülerek Amy'e baktı."201 nolu odada kalıyorum adım Chris ve senle sonra görüşürüz umarım " dedi ve gülümseyerek uzaklaştı.Amy kızgın bir suratla hala gülen Brooke'a baktı.

Amy çocuğa aval aval bakarken eli doğruca Brooke'un kitap dolu kollarına doğru gitti ve dürtmeye başladı. Tabii ki yüzü hala karşıya dönük, gözleri hala çocuğu süzüyordu. Bu da Brooke'a dikkat etmediğini yeterince belli ediyordu. Çünkü Brooke sarsılan kollarından ağır kitaplarını düşürdüğünde bile Amy, O'nu dürtmeye devam ediyordu. Sonunda olan oldu ve Brooke kitaplarını toplamaya çalıştığı sırada merdivenle poposu iyi bir ikili oldular. Her şey o kadar hızlı olmuştu ki Brooke kendisini poposunun üzerinde yere kapaklanmış bir vaziyette bulduğunda saniyeler geçmiş gibiydi. Brooke kafasını kaldırıp Amy'e şok içinde bir bakış attı ve bu kez merdivendekiler kıkırdama değil kahkaha duymaya başladı. Brooke elleriyle yüzünü kapatmış kırmızı olana dek gülmüştü. Bu sırada da bir öksürük işitti. Karşısında Amy'nin baktığı çocuk vardı ve Brooke'a kitaplarını uzatıyordu.
"Teşekkürler" dedi ve kitaplarına uzanarak onları aldı. Çocukta kısa bir kahkaha atarak "Önemli değil." diye cevap verdi.Amy Brooke'un yanına geldi ve birlikte gülmeye başladılar.Karşılarındaki çocuk "Bence artık gümeyi kesmelisiniz suratınız cidden morardı." diyerek güldü. Brooke çocuğa bakarak "Beni suçlama herşey senin yüzünden oldu yanımdaki şapşal aval aval seni izlerken beni iktirmeseydi..." cümlesini bitiremeden Amy onun ağzını kapamıştı ve hiçbirşey söylemesede tüm yüzü kıpkırmızı olmuştu. İçinden lanetler okuduğuna emindi Brooke. Sonra çocuk gülerek Amy'e baktı.
"201 nolu odada kalıyorum adım Chris ve senle sonra görüşürüz umarım " dedi ve gülümseyerek uzaklaştı. Amy kızgın bir suratla hala gülen Brooke'a baktı. İçindende umarım diyerek tekrarladı. Hemen sonra da Brooke'a söylenmeye başladı.
''Kötüsün, hem de çok!'' Amy -tabii ki- Brooke'a gerçekten öfkeli değildi. Ama bu, çocuğa rezil ettiği gerçeğini değiştiremezdi.
''Sanırım kanımda var. Hem tarafımızdan belli değil mi?'' Evet, kötü olmak kanında vardı Brooke'un. Tıpkı Amy gibi.
''201, Brooke. Bundan böyle uğurlu rakamım 201.'' Brooke güçlü bir kahkaha attı ve henüz normale dönen yüz rengi tekrar kırmızılaştı.
''Sürtüğün tekisin Amy. Brad'i ne çabuk unuttun?''
''Sürtüğün tekiyiz Brooke. Benim gibi olduğunu nasıl unuttun.''
''Lanet kütüphaneye gidelim artık.'' Brooke bu küçük dalgalarını kesip, işlerini halletmek istiyordu. Sonra da şansı varsa iyi bir uyku çekmek.

Brooke çocuğa "Beni suçlama herşey senin yüzünden oldu yanımdaki şapşal aval aval seni izlerken beni iktirmeseydi..." cümlesini bitiremeden Amy onun ağzını kapamıştı ve hiçbirşey söylemesede tüm yüzü kıpkırmızı olmuştu.Sonra çocuk gülerek Amy'e baktı. "201 nolu odada kalıyorum adım Chris ve senle sonra görüşürüz umarım " dedi ve gülümseyerek uzaklaştı. Amy kızgın bir suratla hala gülen Brooke'a baktı.Hemen sonra da Brooke'a söylenmeye başladı.
''Kötüsün, hem de çok!'' Brooke Amy'i rezil etmiş sayılabilirdi gülerek
''Sanırım kanımda var. Hem tarafımızdan belli değil mi?'' dedi.Evet, kötü olmak kanında vardı Brooke'un. Tıpkı Amy gibi.
''201, Brooke. Bundan böyle uğurlu rakamım 201.'' Brooke güçlü bir kahkaha attı
''Sürtüğün tekisin Amy. Brad'i ne çabuk unuttun?''
''Sürtüğün tekiyiz Brooke. Benim gibi olduğunu nasıl unuttun.''
''Lanet kütüphaneye gidelim artık.'' Brooke bu şeyleri bitirip yatağa girmek istiyordu yorgun olmasınn dışında şimdide poposu ağrıyordu.Amy'i kolundan çekip yukarı doğru sürüklemeye başladı "Hadi bitirmemiz gereken işler var" diyerek güldü.



Rp OUT
Konu Kilit